Strona poświęcona dwóm z wielu najpiękniejszych oraz najbardziej znanych stylom architektonicznym.
Barok oraz gotyk przyczyniły się do powstania jedych z najbardziej rozpoznawalnych budowli, najczęściej kościołów, bazylik oraz innych miejsc kultu. Oba style cechują się monumentalizmem oraz bogactwem zdobień, które zapierają dech w piersiach i podziwiane są do dziś przez ludziz z całego świata.
Gotyk przyniósł nam działa, takie jak chociażby katedrę w Chartres, Sainte-Chapelle oraz katedre Notre-Dame w Paryżu zbudowane przez Jean de Chelles i Pierre de Montreuil.
Barokowi artyści tacy jak m.in. Giacomo della Porta, Domenico Fontana czy Francesco Borromini stworzyli dzieła pokroju bazyliki świętego Piotra w Rzymie oraz kościoła Santa Maria della Salute w Wenec.
Styl ten powstał w okresie średniowiecza, a trwał od XII do początku XVI wieku.
Architektura gotycka według jej twórców miała w doskonały sposób odzwierciedlać boską naturę i wielbić Boga. Strzelista, ogromna bryła kościoła stała się symbolem czasów, w których religijność charakteryzowała się wielkim pragnieniem wzniesienia się ku Bogu.Cechą najbardziej charakterystyczną dla gotyckich kościołów jest ich ogrom i strzelistość. Gotyckie kościoły były budowane niejednokrotnie przez dziesiątki lat. Wśród ornamentów rzeźbiarskich pojawiają się motywy roślinne i zwierzęce. Artyści chętnie sięgają do rodzimych wzorów, wykorzystując powszechnie znane kształty np. winorośli, bluszczu, liści koniczyny, dębu czy najzwyklejszych polnych kwiatów. Motywy roślinne przeplatają się z wizerunkami ptaków i innych zwierząt.
Umowny czas trwania baroku to okres od połowy XVI wiek do połowy XVIII wieku.
Barok w krajach, w których zwyciężyła kontrreformacja, postrzegany jest jako wyraz triumfu katolicyzmu, a dzieła w krajach protestanckich natomiast, negowano wszystko co rzymskie. W państwach katolickich radość ta wyrażana jest obfitością nagromadzonych form materialnych, a w protestanckich poprzez zwrócenie się ku wnętrzu, wyciszenie i intymność życia. Jest to definitywnie styl radosny, w którym próbowano połączyć w jedno różne formy sztuki: architekturę, rzeźbę, malarstwo, muzykę. Architektura opiera się na wzorach architektury klasycznej. Kompozycje są dynamiczne, ukształtowane rzeźbiarsko, teatralnie. Monumentalizm budowli uwydatnia się poprzez zastosowanie kolumn i pilastrów obejmujących kilka kondygnacji. Kościoły z epoki baroku są kościoły podłużne, na planie prostokąta. Popularnym materiałem zdobniczym był stiuk, czyli gips lub wapień z dodatkiem sproszkowanego marmuru, zazwyczaj barwiony w masie i wypolerowany do połysku. Stiuk po stwardnieniu doskonale imituje znacznie droższy od niego marmur. Zastosowanie iluzji malarskiej, zwłaszcza na sklepieniach, ma na celu zatarcie granicy pomiędzy rzeczywistością a jej wyobrażeniem.